نقد و بررسی بازی فریاد آزادی: تنگستان

سال‌ها بود که بعد از ارتش‌های فرازمینی منتظر یک شوتر اول شخص ایرانی بودیم و متأسفانه یا شوتر اول شخصی ساخته نمی‌شد و یا اگر هم ساخته می‌شد کیفیت و استانداردهای اولیه را نداشت تا بالاخره در آبان ماه سال ۱۳۹۶ فروشگاه هیولا یک شگفتی بزرگ را رو کرد و با بازی فریاد آزادی: تنگستان، برای ما در میان انبوهی از ناامیدی‌ها امیدی ساخت که هنوز هم می‌توان یک بازی خوش‌ساخت ایرانی را تجربه کرد و از آن لذت برد؛ فریاد آزادی، یک بازی اصیل ایرانی در سبک شوتر اول شخص است که توسط شرکت پردازش افزار پژواک ساخته و در سال ۹۶ توسط همین شرکت بر روی مارکت دیجیتال هیولا منتشر شده است.

داستانی تاریخی در کنار روایتی جذاب

داستان این بازی در بازه زمانی رخ می‌دهد که کشورهای استعمارگر به بهانه‌ی آباد کردن کشورهای ضعیف‌تر آن‌ها را تصاحب و از آن‌ها سوءاستفاده می‌کردند، متأسفانه در همین بازه زمانی است که انگلیس به ایران حمله می‌کند و بخشی از جنوب کشورمان را تصرف می‌کند؛ حالا شما می‌بایست در نقش یک جوان تنگستانی به نام خسرو در برابر متجاوزان قرار بگیرید و نگذارید که تنگستان به دست این بیگانه‌ها بیفتد.

خوب که نگاه کنیم، می‌بینیم که سازندگان داستان خوبی را برای ساخت بازی انتخاب کرده‌اند، از آن دسته داستان‌هایی که خوی وطن‌پرستی را در ما بیدار می‌کند و حس و حال خوبی را به ما می‌بخشد، اما آیا سازندگان توانسته‌اند این حس را به‌خوبی به ما القا کنند یا خیر؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که بله! تقریباً این حس به گیمر منتقل می‌شود چون سازندگان بازی، شیوه درستی را برای روایت این داستان انتخاب کرده‌اند، قبل از هر مرحله توضیحاتی برای بازیکن داده می‌شود که به‌خوبی داستان بازی را روایت می‌کند و وجود کات سین‌ها هم در بازی، داستان را به‌خوبی و به زیبایی هرچه تمام‌تر به پیش می‌برد.

گرافیک چشم‌نواز، طراحی جذاب محیط، طراحی افتضاح کاراکترها

سازندگان برای ساخت این بازی از موتور بازی‌سازی یونیتی استفاده کرده‌اند، فریاد آزادی به نسبت اکثر بازی‌های ایرانی، گرافیک بهتری دارد و کیفیت تکسچرها خوب است و کوه‌ها، دشت‌ها، شهرها و سلاح‌ها همه و همه به بهترین شکل ممکن طراحی‌ شده‌اند.

طراحی محیط به‌قدری خوب است که وقتی بازی می‌کنید، دقیقاً می‌فهمید که اینجا کجای ایران است، یک محیط بیابانی و دارای کوه و همچنین بخش‌هایی که دارای نخل‌های سر به فلک کشیده‌اند، زمانی که به ساختمان‌ها نگاه می‌کنید می‌بینید که این ساختمان‌ها طوری طراحی‌شده‌اند که فرهنگ بومی مردم جنوب کشورمان را به‌خوبی نشان می‌دهد، این دقیقاً همان گرافیک و طراحی محیطی است که یک بازی تاریخی نیاز دارد و فریاد آزادی به‌خوبی از آن بهره می‌برد، محیط‌های بازی اصلاً برای شما تکراری نمی‌شود، مراحل بازی در مکان‌های مختلف جریان پیدا می‌کند و اجازه نخواهد داد که از محیط، خسته شوید بلکه شما می‌توانید از محیط‌های متنوع بازی نهایت لذت را ببرید.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بازی، طراحی خودِ شخصیت‌های بازی است، اگرچه در طراحی دشمنان، مشکل خاصی دیده نمی‌شود و دقیقاً همان چیزی است که باید باشند ولی چهره‌ی خودِ شخصیت‌های بازی به‌طور وحشتناکی بد کار شده است، اگر می‌خواهید منظورم را متوجه شوید عروسک‌های کاموایی دوران بچگی خود را به یاد آورید تا متوجه شوید دقیقاً از چه چیزی صحبت می‌کنیم، با تمام مشکلاتی که از طراحی چهره‌ی کاراکترهای بازی گفتیم اما طراحی لباس‌های بومی، بر تنِ کاراکترهای ایرانی بازی به‌خوبی انجام‌شده، وقتی سر تا پای شخصیت‌ها را نگاه می‌کنیم، حس ایرانی بودنشان به ما القا می‌شود؛ البته این مورد را هم نباید فراموش کرد که این بازی نزدیک چهار سال پشت درهای بسته نشر ماند و همین اتفاق باعث شده که این نوع طراحی چهره، امروزه مورد پسند نباشد و شاید اگر بازی در همان زمان خود یعنی حدوداً سال ۹۲ منتشر می‌شد، کسی زیاد به آن خرده نمی‌گرفت.

هوش مصنوعی معمولی، گیم پلی مناسب اما کوتاه!

یک نکته که متأسفانه اکثر بازی‌سازهای ایرانی اصلاً به آن توجه نمی‌کنند، هوش مصنوعی دشمنان و مخصوصاً هم‌رزمان شماست، یعنی دشمن بدون آنکه جایی درست پناه بگیرد به شما حمله می‌کند یا بی‌دلیل به سمت نقطه‌ای می‌دود یا کلاً توی دیوار و اجسام گیر می‌کنند اما خداروشکر این مورد در فریاد آزادی دیده نمی‌شود، یاران شما هم فقط برای حفظ ظاهر در کنار شما نیستند و آن‌ها هم به شما از پای درآوردن دشمنان کمک می‌کنند، در خیلی از بازی‌های ایرانی و حتی خیلی از بازی‌های مشهور خارجی، در زمان درگیری زیاد، شاهد این هستیم که یاران شما هیچ کاری نمی‌کنند و الکی به دیوار و اجسام، فقط برای حفظ ظاهر شلیک می‌کنند اما در فریاد آزادی خوشبختانه این‌چنین نیست.

گیم پلی بازی دقیقاً همان چیزی است که در هر بازی استاندارد باید باشد، از استفاده از سلاح‌های خود به‌خوبی لذت می‌برید، هدف‌گیری دشمنان زیاد سخت نیست و شاهد یک گیم پلی بسیار روان هستیم یعنی هدف‌گیری کن و دشمنت را نابود کن، همین روان بودن گیم پلی به شما این اجازه را می‌دهد که از بازی لذت ببرید، گیم پلی بازی تکراری نمی‌شود و برخلاف بعضی از بازی‌های ایرانی که روند گیم پلی یکنواخت است اما در این بازی همه مراحل با تفنگ و سروصدا نیست بلکه در بعضی از مراحل، باید به‌صورت کاملاً مخفی و داشتن فقط یک چاقو مرحله را پشت سر بگذارید.

درست زمانی که جذب گیم پلی بازی شده‌اید و از آن نهایت لذت را می‌برید به‌یکباره بازی تمام می‌شود، در کل می‌توان گفت که گیم پلی در حالت آسان نزدیک دو ساعت و در سخت‌ترین حالت بازی، بسته به مهارت شما حدود سه الی چهار ساعت طول می‌کشد، کم بودن زمان گیم پلی یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که در بسیاری از بازی‌های ایرانی دیده می‌شود.

می‌توان گفت تنها مشکلِ گیم پلی بازی، کم بودن آن نیست بلکه یکی دیگر از مشکلات، افت فریم است که در بازی به‌یک‌باره تجربه می‌کنید البته این اتفاق نزدیکِ یک ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد و زمانی ممکن است این اتفاق بیفتد که شما گرافیک بازی را تا نهایت حد بالا برده‌ باشید.

موسیقی خوب، صداگذاری متوسط

موسیقی بازی شما را جذب خود می‌کند، درست زمانی که باید می‌آید و وظیفه خود را به‌درستی انجام می‌دهد، در اوقاتی که با دشمن درگیر هستید موسیقی نواخته می‌شود که کاملاً به فضای بازی می‌نشیند و به شما کمک می‌کند تا بیشتر جذب بازی شوید، موسیقی‌های بازی تلفیقی از موسیقی‌های سنتی و مدرن هستند.

در صداگذاری شخصیت‌های بازی، سازندگان از گوینده‌های مطرح کشور استفاده کرده‌اند که شما را به‌خوبی جذب خود می‌کنند، صداگذاری بر روی تفنگ‌ها بسیار خوب انجام ‌شده و همه‌چیز همان‌طور که باید باشد، سر جایش است اما یک مشکلی وجود دارد و آن ‌هم صداگذاری بر روی دشمنان بازی است، صدای دشمنان بازی متأسفانه از روی بازی‌های خارجی برداشته‌ شده است، صداهایی که خیلی بی‌کیفیت و گوش‌خراش هستند، در این مورد سازندگان بازی با خود چه فکر کرده‌اند که چنین حرکت غیرحرفه‌ای را انجام داده‌اند؟ یعنی در کشور ما با این ‌همه جمعیت اشخاصی نبودند که انگلیسی بلد باشند و چند کلمه‌ی ساده انگلیسی را تلفظ کنند؟ البته این حرکت برای اولین بار در این بازی انجام نشده بلکه در بازی ایرانی میر مهنا هم انجام شده بود، سؤال اینجاست که آیا شما که برای بازی‌ات زحمت‌ کشیده‌ای حاضری با انجام دادن چنین حرکتی، ارزش خود و بازی که ساخته‌ای را پایین بیاوری؟ اگر خود را جای یک بازی‌ساز بگذارید که می‌خواهد یک بازی موفق را روانه بازار کند، اصلاً چنین کاری را نمی‌کنید مگر اینکه نخواهید موفق شوید!