نقد و بررسی بازی شمشیر تاریکی: آخرین جنگاور

بازی  Shadow Blade: Reload(شمشیر تاریکی: آخرین جنگاور) یکی از بهترین بازی‌های شرکت Dead Mage (فن‌ افزار) است. با گیمین همراه باشید تا به بررسی این بازی بپردازیم و نگاهی کامل به این بازی داشته باشیم.

استودیو ایرانی فن ‌افزار که ما آن را با سری بازی گرشاسپ و جدیداً با بازی فرزندان مورتا می‌شناسیم در سال ۱۳۹۲ بازی شمشیر تاریکی را منتشر کرد. این بازی بعد از انتشار توانست نظر بسیاری از گیمرهای ایرانی و حتی خارجی را جلب خود کند ولی این بازی علی‌رغم داشتن گیم پلی و نکات خوب دارای داستانی پیش ‌پاافتاده و گنگ بود که باعث شد همه به استودیو سازنده خرده بگیرند، این موضوع سبب شد که استودیو فن ‌افزار دست به ساخت نسخه دیگری از بازی به نام Shadow Blade: Reload بزند تا تمام ایرادهای نسخه قبلی بازی رو برطرف کند که این بازی در ایران به نام شمشیر تاریکی: آخرین جنگاور شناخته می‌شود. این بازی علاوه بر پلتفرم موبایل برای رایانه‌های شخصی و حتی پلی استیشن ۴ هم منتشر شده است. شمشیر تاریکی: آخرین جنگاور جزو اولین و معدود بازی‌هایی است که توانست جواز ورود به سرویس PSN را کسب کند.

بازی دارای داستانی زیبا، درگیرکننده و جالب است.

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که کورو درحال تمرین می‌باشد که با حمله سایر قبایل روبرو می‌شود، او به همراه استاد شیرو که بزرگ قبیله محسوب می‌شود و دارای نشان دجیما است به مبارزه با دشمنان می‌پردازد و پس از اهدا کردن نشان دجیما به کورو دستور می‌دهد که مخفی شود، بعد از آن استاد شیرو در مبارزه‌ای از کیاموتو شکست می‌خورد و در قلعه‌ای به نام آمیدا زندانی می‌شود. داستان شرقی بازی ممکن است در بعضی از مواقع خسته‌کننده شود اما بازی با اتفاقی دوباره شما را به وجد می‌آورد. به این تلفیق ناب، میان‌ پرده‌های کمیک بوکی جذاب هم اضافه کنید تا شاهد یک معجون شرقی خوش طعم باشیم و همینطور باید گفت که پایان بازی هم بسیار زیبا و غیرمنتظره است. در کل داستان بازی از نظر من یکی از بهترین داستان‌های بازی ایرانی است.

ما در بازی شاهد ایرادهایی در بخش گیم پلی هستیم.

گیم پلی بازی بسیار روان، سریع و لذت بخش است که تمام استانداردهای یک بازی اکشن‌ پلتفرمر را دارد ولی در بعضی از مواقع، ما شاهد خسته‌کننده شدن گیم پلی بازی می‌شویم که به تجربه کلی بازی ضربه می‌زند اما از حق که نگذریم، سیستم پلتفرمینگ بازی بسیار لذت بخش و عالی است.

البته یک مشکلی که به تجربه کلی بازی ضربه سهمگینی وارد می‌کند و می‌توان گفت که اصلی‌ترین مشکل بازی محسوب می‌شود، نبود سیستم ارتقاء شخصیت و اسلحه است. بله درست خواندید، اسلحه! نه سلاح‌ها! در بازی شما تنها یک اسلحه دارید که از اول بازی تا آخر بازی بدون هیچ تغییری باید با آن مدارا کنید. سیستم ارتقاء در بازی هم به طور کل فراموش شده است که یک نقطه ضعف بزرگ در بازی است. در بازی آیتم‌هایی به نام Orbs و Kanji حضور دارد که به دلیل نداشتن سیستم ارتقاء و خرید، فقط به جنبه‌ی ظاهری تبدیل شده است و هیچ فایده دیگری ندارد.

گرافیک بصری و فنی بازی قابل قبول است.

گرافیک بصری بازی چشم نواز است و حرفی برای گفتن دارد، نورپردازی مناطق هم به خوبی کار شده است. طراحی لوکیشن‌های بازی تنوع خوبی دارد و شما در هر مرحله شاهد طراحی جدید محیط بازی هستید که این موضوع باعث می‌شود تا محیط‌ها برایتان تکراری نشود. تنوع دشمنان در بازی بسیار خوب است و فقط از لحاظ ظاهری نیست بلکه برای کشتن هر کدام از دشمنان باید استراتژی خاص خودش را داشته باشید. این تنوع برای باس فایت‌های بازی هم صدق می‌کند. گرافیک فنی بازی قابل قبول است و در بازی شاهد باگ و افت فریم شدید خاصی نبودیم، با اینکه در بعضی از مواقع شاهد افت فریم کمی بودیم ولی در حدی نبود که به تجربه بازی ضربه بزند و ما جزو نکات منفی بازی حساب کنیم.

صداگذاری محیط و موسیقی قابل قبول است.

صداگذاری محیط بسیار خوب کار شده است و با اینکه صداگذاری شخصیت و دیالوگ‌های بازی بسیار خوب است اما نکته‌ای که در این زمینه می‌توان گفت این است که ما در بازی‌ای کاملاً ایرانی، شاهد دیالوگ‌های فارسی نیستیم و تنها متن‌ها در بازی فارسی است که این موضوع برای ما یک نکته منفی حساب می‌شود. موسیقی در بازی به طور بسیار گوش نوازی حضور دارد و کاملاً مطابق با حال و هوای بازی است. در کل، موسیقی یکی از نقاط قوت بازی محسوب می‌شود.