بازی ۴۱۱۴۸ ساخته‌ی مهدی فنائی، از آن دست بازی‌هایی است که به آن افتخار می‌کنیم که در کشور خودمان ساخته شده است.

بازی ۴۱۱۴۸، یک بازی در سبک Point and Click یا همان ماجرایی اشاره و کلیک است که با کمی المان‌های وحشت و ترس، ابتدا برای موبایل و سپس برای پلتفرم رایانه‌های شخصی منتشر شد.

 

این بازی در سالی که منتشر شد، به دلیل داشتن داستان‌پردازی خوب و درگیرکننده و داشتن ویژگی‌هایی که در کمتر بازی ایرانی شاهد آن بودیم، سر و صدای بسیار زیادی به پا کرد.

با گیمین همراه باشید تا به نقد و بررسی این بازی بپردازیم.

داستان بازی ۴۱۱۴۸ اگر بهترین داستان‌پردازی در بین بازی‌های ایرانی نباشد، قطعاً یکی از بهترین داستان‌پردازی‌ها تا به این لحظه است

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که شما بعد از دیدن خوابی عجیب، درحالی که هیچ چیز از گذشته خود به یاد ندارید، در مکانی بسیار مخوف و دلهره‌آور که در آن، افراد زیادی سلاخی شده‌اند از خواب بیدار می‌شوید.

حال، شما باید هم از آن مکان که شبیه معبدگاه است، فرار کنید و هم از گذشته خود آگاه شوید. داستان بازی هم روایت نسبتاً خوبی دارد و هم پایان‌بندی بسیار خوب، اما به این معنا نیست که داستان بازی بدون ایراد و مشکل است.

بازی در دو اپیزود اول که بسیار کوتاه است، خیلی خوب آن حس ترس و اضطراب را در بازیکن منتقل می‌کند، ولی بازی در دو اپیزود پایانی، بیشتر تجربه‌ای اکشن را در اختیار مخاطب می‌گذارد و تقریباً تمام آن حس ترس و اضطراب فوق‌العاده در بازی از بین می‌رود.

در کل، با داستانی غنی و زیبایی طرف هستیم که در کمتر بازی‌های ایرانی‌، شاهد آن بودیم.

اما می‌رسیم به جای خوب ماجرا، یعنی شخصیت‌پردازی؛ شخصیت‌پردازی کاراکتر اصلی بازی یکی از بهترین شخصیت‌پردازی‌های تاریخ صنعت گیم در ایران است، شما تا آخرین لحظات بازی می‌توانید با شخصیت اصلی بازی که به دلیل داشتن جذابیت برای شما، اسم آن را شما فاش نمی‌کنم، ارتباط برقرار کنید.

ما در ایران با بازی‌هایی طرف بودیم که هم نفرات زیادتری دست‌اندرکار بازی بودن و هم بودجه بیشتری داشتن، ولی به‌هیچ‌وجه نتوانستند شخصیت‌پردازی درخوری داشته باشند و شما خیلی زود آن شخصیت را فراموش می‌کردید، به همین دلیل کار مهدی فنائی، واقعاً قابل ستایش است.

گیم پلی بازی با اینکه در بعضی از مواقع بدقلق می‌شود ولی در کل، شاهد گیم پلی روان و قابل قبولی هستیم

در بازی شاهد گیم پلی خوبی هستیم، اما در بعضی از مواقع آزاردهنده است. بازی در هسته اصلی گیم پلی، شاید ایراداتی جزئی داشته باشد، ولی درکل روان و خوب است و همینطور از تنوع خوبی برخوردار است.

مثلاً در بازی، حرکات دکمه‌زنی یا همان انیمیشن‌های QTE وجود دارد که نمی‌گذارد گیم پلی بازی برای گیمر خسته‌کننده شود. بخش اصلی گیم پلی بازی، یعنی معماها شاید آنچنان چالش‌برانگیز و سخت نباشند، ولی آنقدر هم ساده نیست که شما بتوانید به راحتی آن را پشت سر بگذارید.

 

اما بازی در بعضی از مواقع، مخصوصاً مواقعی که کنترل شخصیتی به نام «خخخخخ» را به‌دست می‌گیرید، بسیار اعصاب‌خردکن و عذاب‌آور می‌شود. گیم ‌پلی بازی شاید در بعضی از مواقع اذیت کننده شود، ولی درکل، با گیم پلی‌ای روان و تقریباً خوبی طرف هستیم.

در بازی شاهد نکته‌های مخفی داستانی هستیم که توانسته است بازیکن را ترغیب به تجربه دوباره بازی کند که این امر، ارزش بازی را بیشتر می‌کند.

بازی اتمسفر قابل‌قبولی دارد

طراحی محیط بازی به معنای واقعی خوب کار شده است و بازی می‌خواهد حس و حالی شبیه بازی‌هایی مثل لیمبو و اینساید را به شما منتقل کند که تقریباً در این عمل موفق است.

اما همانطور که پیش‌تر اشاره شد، بازی در اپیزود اول و دوم، اتمسفری گیرا دارد و می‌تواند حس ترس را در شما به خوبی القا کند، ولی در اپیزود سوم و چهارم، بیشتر بازی به سمت اکشن می‌رود و آن حس ترس و اضطراب را دیگر ندارد و این مشکل در طراحی بصری هم وجود دارد.

بازی از لحاظ فنی هم مشکل خاصی ندارد و خوبی بازی این است که می‌تواند در موبایل‌های رده متوسط و حتی پایین، عملکرد خوبی را به نمایش بگذارد.

موسیقی بازی مناسب نیست

بخش موسیقی بازی که حداقل خود من را بسیار ناامید کرد. ما در بازی اصلاً شاهد موسیقی مناسبی نیستیم، درحالی که موسیقی مناسب، می‌توانست خیلی به القا کردن حال و هوای بازی به بازیکن کمک کند.

• مقاله بازی‌های ایرانی که در جهان دیده شدند
• مقاله ده بازی اندروید پیشنهادی ایرانی