بازی بردیا پاسخی به تحریف تاریخی هالیوود

بازی بردیا

بازی رایانه‌ای بردیا در تاریخ ۱ مرداد سال ۱۳۹۸ به‌ صورت دیجیتالی در مارکت هیولا منتشر شد، این بازی که پیش ‌از این نیز به دلیل داستان متفاوت آن مورد توجه برخی بازیبازان ایرانی قرار گرفته بود، پس از انتشار بازی با بازخوردهایی مواجه شد که بازی بردیا را به دلیل گیم پلی و گرافیک ضعیف آن، یک بازی متوسط رو به پایین قلمداد می‌کردند؛ جدا از اینکه استودیو سازنده بازی (استودیو بازیسازی مهاد رسانه) در حال تجربه ساخت و انتشار اولین بازی خود در سبک سه‌ بعدی بود، همینطور حمایت‌های صورت نگرفته از سوی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای نیز باعث شد تا در نهایت این بازی، تجربه فوق‌العاده‌ای را به کاربر ارائه ندهد.

هر چند این بازی از لحاظ گرافیک و گیم پلی جذابیت چندانی نداشت اما در بحث موسیقی و مهم‌تر از همه داستان از ارزش بالایی برخوردار است. خصوصاً برای افرادی که به تاریخ پرفراز و نشیب ایران علاقه‌مند هستند، این موضوع چیزی است که باعث می‌شود، بردیا ارزش تجربه کردن را داشته باشد.

۳۰۰ و تحریف تاریخی آن

حال اندکی از بازی بردیا فاصله می‌گیریم و قصد داریم به موضوعی بپردازیم که باعث ایجاد جرقه در ذهن سازندگان بردیا شد. به دلایلی نامعلوم برخی از اصحاب رسانه در خارج از کشور و خصوصاً در هالیوود، سعی دارند تا ایران و تاریخ آن را به گونه‌ای متفاوت جلوه دهند. تاریخ ایران آن‌چنان شکوهی دارد که نمی‌توان آن را در هیچ کجای دنیا پیدا کرد، بسیاری نیز در خارج  کشور و حتی معدود افرادی در داخل کشور، تحمل این حد از شکوه و اصالت که در ذات و خاک ایران زمین وجود دارد را ندارند.

کتاب ۳۰۰

این ماجرا از جایی شروع شد که در سال ۱۹۹۸، کتابی به عنوان سیصد توسط فرانک میلر و لین ورلی خلق شد. این کتاب، داستان سربازی اسپارتی به نام دیلیوس را روایت می‌کند که به همراه دیگر هم‌رزمان خود که جمعاً سیصد نفر اسپارتان را تشکیل می‌دهند به مقابله با ارتش سیصد هزار نفری ایران در زمان حکومت خشایار شاه می‌پردازند.

فیلم سینمایی ۳۰۰

شاید نویسنده این کتاب نیز فکر نمی‌کرد که هالیوود از این کتابی تاریخی-تخیلی برای ساخت یکی از گران قیمت‌ترین فیلم‌های خود استفاده کند. شاید بپرسید چرا این کتاب را تاریخی تخیلی میدانیم؟ از آنجایی که در داستان این کتاب، هم در جبهه اسپارتان و هم در جبهه ایرانی‌ها از موجودات و هیولاهای غیر واقعی نام برده شده، می‌توان آن را یک کتاب تاریخی تخیلی و حتی طنز دانست تا یک منبع معتبر تاریخی.

به هر حال هالیوود با انجام یک حرکت کاملاً ضد ایرانی به ساخت فیلمی با نام سیصد پرداخت، فیلمی که حتی تخیلی‌تر از کتاب آن بود و سعی داشت تا حس نفرت از ایران و تاریخ آن را به مردم سراسر جهان منتقل کند. هالیوود تمام تمرکز خود را برای ساخت این فیلم گذاشت و از بهترین جلوه‌های صوتی و تصویری برای ساخت آن استفاده کرد تا مجال ایجاد شبهه در ذهن بینندگان را ندهد. این فیلم پس از انتشار به فروش بسیار خوبی نیز دست یافت.

واکنش ها به تحریف تاریخی در ایران

این که چرا هالیوود باید دست به ساخت چنین فیلمی بزند، مسئله‌ای است که می‌تواند دلایل زیادی از جمله اجبار سرمایه‌گذاران روی هالیوود داشته باشد، اما اینکه چرا اصحاب رسانه از فیلم‌سازان تا حتی بازیسازان ایرانی و شرکت‌های سطح بالای بازیسازی در ایران همچون رسانا شکوه کویر به اینگونه تحریف‌های تاریخی پاسخ محکمی نمی‌دهند، موضوع دیگری است.

شاید برخی واقعاً به این موضوعات که ایرانیان را پیش از اسلام موجوداتی وحشی می‌دانستند، باور دارند (در حالی که کتیبه حقوق بشر کوروش باارزش‌ترین سندی است که بر فرهنگ تاریخی ما ایرانیان دلالت دارد) یا شاید سرمایه‌گذاری‌ای برای ساخت بازی‌هایی مربوط به تاریخ کشور خودمان صورت نمی‌گیرد که این موضوعی است که بازیسازان و به طور کلی، اصحاب رسانه باید به آن پاسخی کامل بدهند.

بردیا و داستان ارزشمند آن

اما در این میان، استودیو بازیسازی مهاد رسانه، بدون توجه به بی‌لطفی‌های صورت گرفته، خود دست به ساخت بازی‌ای در حد توانایی و بودجه‌اش زد. این بازی روایت نیکنامی ایرانیان در زمان حکومت هخامنشیان است، زمانی که با توطئه و خیانت قدرت‌هایی، ایران در حال نابودی و از دست رفتن است.

تحقیق تاریخی گسترده برای ساخت بردیا

بازی بردیا با یک تحقیق تاریخی نسبتاً گسترده سعی دارد تا روی دیگر سکه را به نمایش بگذارد. روی وطن‌پرستی افرادی که دست روی دست نگذاشتند تا ایران را به راحتی به دست اسکندر مقدونی بیفتد. بازی به نام کاراکتر اصلی آن یعنی بردیا است، شخصیتی که از هیچ تلاشی برای شکست دشمنان و انتقام از خائنین دریغ نمی‌کند. بردیا با یک گیم پلی حدوداً سه ساعته، بخش زیادی از رویدادهای تاریخی را در هنگام تصرف ایران به دست اسکندر شفاف‌سازی می‌کند.

همانطور که پیش از این ذکر کردم، بازی به این دلیل است که از لحاظ داستانی و تاریخی از ارزش بالایی برخوردار است، اما هیچ استودیوی بازیسازی در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند پروژه‌ای به این بزرگی را بدون سرمایه‌گذاری و حمایت گسترده طراحی و منتشر کند.

چرا بردیا تبدیل به یکی از بهترین بازی‌های ایرانی نشد؟

البته نباید از این موضوع غافل شد که شاید بسیاری از ضعف‌های گرافیکی و حتی گیم پلی بازی مربوط به استفاده از موتور یونیتی باشد، امروزه اکثر بازیسازان از موتور یونیتی برای ساخت بازی‌های دو بعدی خود استفاده می‌کنند و برای ساخت بازی‌های سه بعدی و به طور کل بازی‌هایی که رایانه‌های شخصی را هدف خود قرار می‌دهند از موتورهای خودساخته (انحصاری) یا پیشرفته و باکیفیتی همچون آنریل انجین استفاده می‌کنند.

در هر حال از بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای تاکنون چیزی جز سنگ‌اندازی در راه بازیسازان بااستعداد در ایران و حمایت از بازیسازان نابلد و درجازن دیده نشده است. شاید وقت آن است استودیوهای بازیسازی ایرانی، خود دست به کار شوند و از تاریخ کشورشان که به دست بیگانگان مورد هجوم قرار گرفته است دفاع کنند.

با تشکر از جناب آقای حمید افسری